In de auto van Obdam naar ’t Zand, kriskras door het Noord Hollandse landschap op één van de laatste zonnige droge dagen in september. Gisteren hevige buien en morgen voorspellen ze zelfs storm. Maar van de mooie dagen maken de melkveehouders slim gebruik en overal lopen grote kuddes melkkoeien in overdadig groene weilanden. Wat een heerlijk gezicht! Zo ontspannen als koeien kunnen liggen te herkauwen en een beetje dromerig voor zich uit te staren. Een enkele koe ligt zelfs uitgestrekt op haar zij. Dat is een beetje beangstigend gezicht; leeft ze nog wel, maar eigenlijk is het volledige overgave, compleet vertrouwen op de veilige omgeving. Wat zullen ze genieten van dit weer. Het waait wel hard, maar het is zestien graden en dat is voor koeien perfect.
Sommige koeien staan in de slootkant met lange tongen het riet naar zich toe te trekken. Riet lijkt scherp en taai, maar koeien en ook paarden zijn er gek op. Het schijnt namelijk zoet te zijn. Dat lijken ook de lammeren al te weten, die wagen zich gevaarlijk ver in de slootkant. Zij lopen inmiddels apart van hun moeders. De ooien die ik zie, zijn allemaal geschoren. Hun vacht kan de komende maanden weer aangroeien voor de winter. In Noord Holland zijn nog veel schapen, want iedere boer weet; er is niets beters voor je grasland dan een ronde beweiden door schapen.
In de sloten en vaarten zie ik watervogels, eenden, waterhoentjes en in de bermen staan reigers. Overal waar ik kijk, is er leven. Een tractor die het laatste gras in een baal doet, een boer die door het land loopt en opeens scheren er twee kleine valkjes rakelings over de neus van mijn auto. Ik zag ze van heel nabij, dat was grappig! Biddende valkjes boven de berm is al zo gewoon, daar kijk ik niet meer op. Zelfs een buizerd is geen bezienswaardigheid meer.
Op de achtergrond de kenmerkende piramidevormige stolpboerderijen, spitse kerktorens en nog erg veel oude molens. Noord Holland en dan met name West-Friesland, wat ben je toch mooi!
RSS Feed